De film ‘Eric Mijnster’ is er een van ongekende klasse. Dat heeft niet alleen te maken met de onvoorspelbare verhaallijn. Door de toepassing van kernachtige technologie overstijgt de filmbeleving al het beeldmateriaal dat tot dusver te zien was. De maker van de levenslange avonturenfilm koos niet voor een 3D-bril, of een apparaat waarmee de kijker virtueel door de ogen van de hoofdpersoon gluurt. Nee, de maker van ‘Eric Mijnster’ gebruikte de bron van fantasie om de nieuwe standaard voor ervaring neer te zetten. De bioscoopganger kijkt niet mee over de schouder van Eric, maar zit daadwerkelijk in het lichaam van de fietsende en schrijvende man. De essentiële techniek – die ‘leven’ wordt genoemd – stelt de kijker in staat te zien, te horen, te ruiken, te proeven en te voelen wat de centrale personage ziet, hoort, ruikt, proeft en voelt. Leven is daarmee doodgewoon en baanbrekend ineen.

De regisseur van o.a. de film ‘Eric Mijnster’ draagt het pseudoniem Energie en is fier op z’n creaties: “Hoewel de opeenvolging van scènes als vanzelfsprekend vastligt, geeft leven de kijker de kans om een totaal nieuwe belevingswereld tot in het kleinste detail te ervaren. De kijker gaat helemaal op in de hoofdpersoon van de film, omdat de kijker de hoofdpersoon denkt te zijn. Vaak verliest de kijker zich zo in de belevingswereld van de hoofdpersoon dat hij de illusie heeft de verhaallijn te kunnen bepalen. Haha. Dat vind ik mooi.”

Op de opmerking dat de kijker dikwijls volkomen gek wordt van de illusie de verhaallijn zelf te kunnen bepalen, reageert de regisseur adviserend: “Het enige wat de kijker bij de filmtechnologie leven hoeft te doen, is kijken. Gewoon kijken, zoals dat bij elke film het geval is. Ervaar wat de hoofdpersoon ervaart en besef dat de film toch loopt zoals hij loopt. Forceer niets. Forceren kan toch niet. Alleen op die manier is leven een uitvinding die in staat stelt ultiem te genieten.”