Op de weg naar la Plagne liggen geen straatstenen, maar ook aan het asfalt raak ik mijn skipas niet kwijt. Elk weekend arriveren er duizenden wintersporters op de bergtop om te genieten van een week vol sneeuwpret. Allen zijn bij aankomst al voorzien van een skipas. Ik word er moedeloos van. Het seizoen duurt nog enkele weken en ik heb tot op heden nog geen bod ontvangen, maar enkel bot gevangen. Op zoek naar één skifanaat zonder skipas hou ik de nieuwe gasten elk weekend wanhopig in de gaten. Afgelopen weekend arriveerde Lennart. Mijn wanhoop sloeg om in euforie. Lennart reed 1000 kilometer naar de besneeuwde Franse Alpen voor een hele week in la Plagne, zonder skipas.

Hoewel ik met lede ogen toekeek hoe een immense sneeuwstorm de bergweg omtoverde tot een piste van buitencategorie, bezorgde de aankomst van Lennart mij een brede grijns. Ik geloofde mijn oren niet toen hij aangaf ook geen skimateriaal bij zich te hebben. Plotseling zag ik mijn banksaldo significant stijgen. In al mijn ijver probeerde ik vervolgens mijn volledige assortiment aan skispullen aan hem kwijt te raken. Ik haalde er alles voor uit de kast. Maar wat ik ook probeerde, één paar ski’s voor de helft van de prijs of twee ski’s voor de prijs van één, baten mocht het niet. Sneeuw, ski’s en pistes, Lennart leek er allergisch voor. Hij reed 1000 kilometer naar de besneeuwde Franse Alpen voor een hele week in la Plagne en het enige wat hem interesseerde was de prognose van het aantal zonuren per dag.

Een voorliefde voor temperaturen boven het vriespunt bleek niet de enige overeenkomst tussen Lennart en mij. Deze week fietsen we samen naar les Arcs, om te kijken of ik mijn skipas daar kan slijten.