De Franse Alpen gelden ‘s-zomers als wielerhart van Europa en worden in de winter overspoeld door sneeuwliefhebbers, maar dat wil niet zeggen dat er niet te fietsen valt als het hooggebergte bedekt is met een overweldigende witte deken. Sterker nog, BIKE & trekking ontdekte dat de twee uitersten uitstekend te combineren zijn. Afgelopen winter liet avonturier Eric Mijnster zijn ski’s links liggen en klikte hij in de pedalen; fotograaf Wouter Roosenboom legde de fascinerende entourage vast op beeld. Fietsen in de sneeuw mag met recht wintersport 2.0 genoemd worden.

Overweldigend

Het is hoogseizoen in het departement Savoie. Auto’s die het dal bij Albertville zonder skikoffer binnenrijden zijn op één hand te tellen en daar is alle reden toe. Vannacht vielen de vlokken wederom met bakken uit de hemel. Daardoor kunnen skigebieden als Val Thorens, la Plagne en Tignes er weer even tegenaan en dat is maar goed ook, want de stoeltjesliften zitten hier gedurende het winterseizoen over het algemeen ramvol. Des te mooier is het om de kudde skifanaten hun chocolat chaud te laten drinken in de knusse blokhut langs de piste en zelf op een andere manier te genieten van het waanzinnige decor. Op twee wielen is de omgeving immers minstens zo magnifiek als op twee latten.

Bovendien gaat er achter de schoonheid van de witte toppen een schatrijke wielertraditie schuil. Voor Nederlanders met name op de route naar skistation la Plagne. In de Tour de France van 2002 demarreerde Michael Boogerd op de Col du Galibier uit de kopgroep en soleerde hij op indrukwekkende wijze via de Col de la Madeleine naar een triomf op de 21-bochtige beklimming. De nieuwbakken ploegleider van Orange Cycling Team bleef nipt uit de greep van de aanstormende favorieten en lachte zijn tanden op typerende wijze bloot toen hij de finishlijn passeerde. Het leverde onvergetelijke beelden op. Twaalf jaar na dato blijkt dat de opnames nog fraaier hadden kunnen zijn, als die Ronde van Frankrijk in de winter was verreden.

Gespleten asfalt

In tegenstelling tot le Grand Boucle rij ik hier wél in de winter. Zodra de zon de sneeuw op het wegdek heeft verjaagd slinger ik – op de plek waar Boogerd geschiedenis schreef – naar beneden en kijk ik mijn ogen uit. In de eerste plaats vooral vanwege het gespleten asfalt. Door de afwisseling van ijskoude tijden en zonovergoten periodes is het wegdek meerdere malen uitgezet en gekrompen. De scheuren zijn de karakteristieke gevolgen van de drastische temperatuurverschillen in het hooggebergte. Opvallend en verklaarbaar is dat de wegen op de zuidzijde van de Alpen egaler zijn dan op de noordzijde. De zon geeft de vorst daar simpelweg niet de kans om het asfalt kapot te vriezen en dat is wel zo prettig op wielerbanden van 23mm.

Toch is een sneeuwvrije route slechts zelden onbegaanbaar. Wegwerkers onderhouden het asfalt namelijk continu voor de aan –en afvoer van vakantiegangers. Dat is handig voor automobilisten, en voor fietsers. Wat me wel kan weerhouden van wintersport 2.0 is de gure wind die tijdens de afdaling verwoede pogingen doet om me te onderkoelen. Ik draag extra lagen om dat te voorkomen en besef onderweg dat dalen in de winter een hoger afzien-gehalte heeft dan klimmen in het algemeen. Zonder gevoerde handschoenen met lange vingers had ik na 21 kilometer downhill 10 ijslolly’s aan mijn handen gehad; zonder een fleecemuts onder mijn helm hadden mijn oren gekraakt als chips. Het is de hoogste tijd voor fysieke inspanning.

Voldoening

Zo koud als het is in de afdaling, zo zacht zijn de omstandigheden in het dal. Met een strakblauwe lucht is het zelfs prima peddelen in een korte broek. En de hellingen zijn nu niet vlakker dan in de zomermaanden, dus warm krijg ik het vanzelf. Wat heet, ik ben zelfs dolblij bij het zien van een eau potable om mezelf op te frissen. De sportieve voldoening is daardoor geen reden om nog standaard op wintersport te gaan, en voor het uitzicht hoeven we het ook niet meer te doen. Met de imposante flanken van de Mont Blanc op de achtergrond is het gevoel van fietsen tussen de poeder net zo adembenemend als dat van skiën of snowboarden. Als ik het niet warm zou krijgen van het geaccidenteerde terrein, werd ik dat wel van de omgeving.

Do’s & Dont’s

Telkens als ik een skidorp binnen trap word ik nagekeken. Ik neem aan dat skiliefhebbers me aanstaren omdat ik ze op een briljant idee heb gebracht voor de volgende wintersport. Tijdens deze meerdaagse trip tussen de besneeuwde Alpenreuzen ondervond ik de serene uitstraling van skigebieden op een ongebruikelijke manier. Ik ben geen enkele lotgenoot tegengekomen, en dat verbaasd me niets. Fietsen in de winter vergt een andere voorbereiding dan fietsen in de zomer. Bovendien zullen er niet veel toeristen op wintersport gaan zonder hun skipas te gebruiken. Toch is het een absolute aanrader om de lange latten een dag in de berging te laten staan en te kiezen voor een tweewieler. Tenminste, als je rekening houdt met de volgende do’s & dont’s:

DO’S
– Kwalitatief goede kleding is essentieel voor een winterse fietstocht. Hoe hard de zon ook schijnt, op de top van een Alp komt het kwik in de wintermaanden zelden ver boven de 0°C. In het dal kan het heerlijk toeven zijn, maar de weg daarheen is altijd een overlevingstocht. Trek dikke handschoenen aan, zet een muts op en gebruik een thermoshirt met windvanger. Ofwel; met de juiste kleding, zal het weer je koud laten.
– Vul je bidon met thee om je lichaam tijdens de rit op temperatuur te houden. Waarschijnlijk is de drank na verloop van tijd niet heet meer, maar het zorgt er wel voor dat je door kan fietsen – en drinken – zonder ijsklomp in je bidon.
– Twijfel niet en stap gewoon op je fiets. De temperatuur stijgt niet door langer naar buiten te kijken. De eerste kilometers zijn altijd vervelend, helemaal als je in een skistation verblijft en eerst naar beneden moet voordat je omhoog mag. Leg je erbij neer, daal met verstand en geniet van de winter zoals je nog nooit gedaan hebt.

DONT’S
– Vol gas naar beneden brengt overbodige risico’s met zich mee op het vochtige wegdek vol gespleten asfalt. Daarnaast rekenen automobilisten in deze tijd van het jaar niet op wielrenners. Rem daarom tijdig en haal geen capriolen uit.
– Rust niet te lang op een bankje in de zon. Gedurende de winter kun je er donder op zeggen dat het koud is in de buitenlucht, daar verandert het prachtige uitzicht vanaf een picknicktafel niets aan. Als je zweet en afkoelt, dan fiets je met een snotneus terug naar boven.
– Onderschat de omstandigheden niet en fiets geen dagtochten. Zo makkelijk als je een rit in de zon verteert, zo zwaar valt een ronde door de poeder. De temperatuur zorgt voor een slijtageslag van je energiepijl en dat kan nare gevolgen hebben als je in het dal staat en in een appartement op de berg slaapt.

– Gepubliceerd in BIKE & trekking met foto’s van Wouter Roosenboom