Vandaag fietsten Robbert en ik de pannen van het dak van Europa. Het kostte ons 46 oplopende kilometers en ruim drie uur vol zweetdruppels om op de Pico de Veleta te geraken, maar het was elke pedaalslag waard. Met de top in zicht stuiterden we over onverharde paden en passeerden we groepen hikers die vol verbazing applaudisseerden met musketonhaken. Eerlijk gezegd ken ik geen woorden die mijn huidige gevoel exact kunnen omschrijven. Gelukkig hebben we de foto nog.