Toen ik zo’n vijf jaar geleden begon met fietsen was ik blij – en naar de klote – als ik m’n vader een uurtje bij kon houden. En dan hield hij zich nog in ook. Één keer wist ik echt niet meer wiens armen er op m’n stuur lagen. Alle energie was naar m’n benen gezakt en ik zag geen verband meer tussen m’n lichaam en de pollen voor me. Hongerklop. Ik had een moord gedaan als ik daarmee een doordrenkte kapsalon uit de achterzak van mijn tricot kon toveren. Het was foute boel. Vanaf vandaag staat Duursport.nl me bij met kennis, kunde en wielervoer. Auf wienerschnitzel hongerklop, tot nooit!