De tijd vliegt. Mijn leven staat al drie maanden in het teken van la Route des Grandes Alpes en daarmee ben ik ongeveer halverwege het traject der voorbereidingen. Stukje bij beetje is er een hoop veranderd met mij en mijn lichaam. Niet zozeer omdat ik wilde stoppen met oude gewoonten, maar omdat ik nieuwe me eigen wilde maken met oog op de monstertocht. Ik ben nu fitter dan ooit, eet bewuster dan ooit, weeg minder dan ooit, fiets makkelijker dan ooit, heb meer energie dan ooit, zie meer spieren dan ooit, ben opgewekter dan ooit en ik struggle meer dan ooit.

De progressie uit zich in alles, maar iemand anders bepaalt mijn leven. Wielercoach Jim van den Berg geeft aan wanneer ik fiets, hoelang ik fiets en hoe intensief ik fiets. Dat vreet aan me. Ik vind het lastig om iets op commando uit te voeren. Maar eigenlijk is dat mijn grootste probleem niet. Ik heb volledig vertrouwen in de kunde van de bewegingswetenschapper van Robic en rol elk voorgeprogrammeerd zadeluur over straat omdat het – volgens hem – nodig is om mijn schier onmogelijke doelstelling te behalen. Mijn issues spelen pas op als ik klaar ben met een rit en mijn lichaam me dwingt plat te gaan.

Ik ben geen prof. Ik wil me niet alleen bezighouden met wielrennen en slapen. Ik hou ervan om mijn belevenissen te delen, leef me uit met pen en papier en spreek vol enthousiasme over het leven van dromen. Het steekt dat de batterij van mijn lijf tegenwoordig dikwijls aan de lader ligt op momenten dat ik met die dingen in de weer wil zijn. En dat m’n energiepeil de reden is dat ik een enkele training heb geskipt omdat ik me daar tegen beter weten in wel mee bezig heb gehouden. Was ik maar zo’n konijn van de reclame. Of misschien ben ik er zo een, maar wil ik gewoon te veel. Fietsen, bloggen, schrijven, spreken, slapen. Ik ben op zoek naar de balans tussen actief bezig zijn met passie en passief bezig zijn met actie.

Eens per week ga ik gestrekt bij Rob van den Dobbelsteen. De masseur van TilburgMassage.nl beschikt over een inloopkast vol pezige benen en schroeft telkens weer een nieuw setje aan m’n heupen. De aanraking voelt fluweel en ik stap herboren van de tafel, maar er gebeurt meer in de oase van ontspanning. Door de massage verdwijnen ook de knopen in m’n hoofd. Daardoor praat ik na afloop vrijuit over alles wat er zich tussen mijn oren afspeelt. Het helpt me relativeren. Rob helpt me relativeren. Hij is niet voor niets ook coach van TilburgCoaching.nl. Nu ik op reis ben, en we contact hebben via Skype, is het wat ingewikkeld om mijn onderstel onder handen te laten nemen. Toch ben ik helemaal happy dat ik hem gesproken heb. De balans nadert. Zonder mentale topvorm geen topvorm.