Wat is normaal? Wat is bijzonder? Wat is de grens? Wat is mijn grens? Wanneer ga ik zo stuk dat ik de handdoek in de ring gooi? Wanneer geef ik me gewonnen? Wanneer zie ik in dat het anders kan? Wanneer komt het besef dat ik een keuze heb? Wanneer komt het besef dat ik kan kiezen om de handdoek in de ring te gooien? Hoever wil ik gaan? Hoever kan ik gaan? Hoever moet het komen voordat ik mijn hoofd buig? Hoe graag moet ik iets anders willen voordat ik voor iets anders kies? Hoe diep zit ’t dan? Hoe uit het zich? Fysiek of mentaal? Allebei? Als ik me heel geleidelijk steeds minder voel, hoe kan ik dan zien dat het op een gegeven moment te ver gaat? Op welk punt valt het kwartje? Op welk punt maak ik de keuze om het kwartje een kant op te duwen? Waarom? Wanneer zeg ik ‘het is genoeg’ en verander ik van koers?

Niets is normaal. Er is geen standaard. Er is geen maatstaf. Er is geen limiet. Er zijn geen grenzen. Er is geen objectieve beoordelingscommissie die mijn gevoel op schaal waarneemt en een bindende uitspraak doet zodra het geluk onvoldoende dreigt te worden. Dat kan niet, want iedereen is anders. Iedereen doet telkens wat volgens hem of haar al dan niet bewust het beste is. Iedereen leeft z’n leven met eigen referentiekaders. Daarom kan niemand mij antwoorden geven op de bovenstaande vragen. Behalve ikzelf. Ik bepaal.

Perspectief siert de mens. Dat wij ons allemaal op een andere manier uiten, geeft ons kleur. Ik vind het briljant om die diversiteit te zien, te ervaren. Tegelijkertijd ben ik ongeremd nieuwsgierig naar de basis van al die verschillen. Ik wil weten wat mensen beweegt. Waarom doen wij wat we doen? Waarom doe ik wat ik doe? Waarom doe ik dingen anders dan anderen? Waarom maak ik keuzes die voor anderen onlogisch zijn? Waarom leeft niet iedereen zoals ik? Wat maakt mij anders? Wat maakt mij mij? Wat wil ik? Wat kies ik? Elke seconde kies ik: stoppen of doorgaan. Iedereen kiest elke seconde: stoppen of doorgaan. Waarom stoppen? Waarom doorgaan? Ik hou van wielrennen, schrijven, spreken, avonturieren en havermout, maar ik raak het meest gefascineerd door de beslissingen die we nemen. Kiezen is niet alleen het lot van het leven. Kiezen maakt het leven mooi!