Gisteren fietste ik mijn eerste bergen sinds la Route des Grandes Alpes. Zelfs de afdalingen leken te stijgen, zo moeizaam ging het. Was het de hitte? De nachtrust? De hellingsgraad? De vorm van de dag? Na een kleine zes uur op het zadel lag ik uitgeteld naast de bus op de Col du Soulor en bedacht ik me dat ik anderhalve maand geleden non-stop zonder te slapen over 14 Alpencols reed. Ik knijp mezelf. Onmogelijk.