Toen ik mijn bus gisteren in de namiddag in niemandsland parkeerde, bleek de connectiviteit ontoereikend om via Gespleten asfalt te laten zien hoe ik erbij zat. Daarom alsnog: zo zat ik erbij. Ik pufte uit na een rustig fietsritje onder de herfstzon en ervoer de vrijheid van top tot teen. Hoe de vrijheid van top tot teen precies voelt, vertel ik zodra ik daar de juiste woorden voor gevonden heb. Vooralsnog kan ik het alleen met foto’s uitleggen. Zoals deze.