Het woord ‘vrijheid’ klinkt als het ideaal der idealen. Het impliceert totale ongebondenheid. Een leven zonder beperkingen. Elke dag kan ik doen wat ik wil zonder dat ik daarbij grenzen doorbreek. In vrijheid bestaan er namelijk geen grenzen. In vrijheid is alles blanco. Vrijheid is als een leeg oneindig vel papier dat klaar ligt om op één van de oneindig veel manieren beklad te worden door even zo oneindig veel kleuren. Het allermooiste van vrijheid: ik ben degene die bepaalt op welke van al die manieren gekleurd wordt.

Het allermoeilijkste van vrijheid: ik ben degene die bepaalt op welke van al die manieren gekleurd wordt.

Het woord ‘vrijheid’ impliceert totale ongebondenheid. Een leven zonder houvast. Elke dag doe ik wat ik wil zonder dat ik weet waar ik aan toe ben. Zonder dat ik het in perspectief kan plaatsen. Want alles is blanco. Er is geen out-of-the-box, want er is geen box. In vrijheid is niets goed of fout. In vrijheid is niets mooi of lelijk. In vrijheid is niets zwart of wit. Dualiteit bestaat niet in vrijheid. Hokjes, oordelen en labels bestaan niet. Alles is zoals het is. Alles is gebaseerd op degene die bepaalt op welke manier gekleurd wordt. Dat ben ik.

Waarom ik in volledige vrijheid voor mijn manier kies, weet niemand. Ook mijn wil is zoals het is. Het besef dat alles wat ik doe is zoals het is, maakt het ideaal der idealen moeilijk. Zo heb ik het leven niet leren leven. Maar zo leef ik het leven vanaf heden wel. En het is waar: het ideaal der idealen is het ideaal der idealen.

Ik laat alles los. Ik neem afstand van elke vorm van rechtlijnigheid en geef me over aan het niets. In het niets ben ik wie ik ben.