Een wielernomade zonder rollende racefiets kan zichzelf slechts een nomade noemen. Dat is niet genoeg voor mij. Ik wil fietsen. Elke spiervezel in mijn benen smeekt me te pedaleren. Daarom ben ik het Kanaal overgestoken en naar Nederland gereden. Gisterenavond bevrijdde ik mijn vriend op twee wielen met een slijptol van gevangenschap (de sleutel van het hangslot was afgebroken). Zojuist bracht ik ‘m naar Rings-Goirle voor een uitzonderlijke doch niet-levensbedreigende operatie aan de crank. Volgens de laatste berichtgeving vanaf de werkplaats is zijn toestand stabiel: “de grafiek van z’n hartritme staat gelijk aan het hoogteprofiel van la Route des Grandes Alpes”.