Voor mij staat 2016 in het teken van shinen. Het vuur in mij staat hoog. Ik heb zoveel energie, levensvreugde en geluk in mijn lijf. Het wil eruit. Het wil stromen. Het wil shinen. Het wil zich met de energie van anderen versterken. Kwadrateren. Het voelt zo fijn. Het is zo ongelofelijk mooi dat ik er soms tranen van in mijn ogen krijg. Het zijn geluksmomenten en ik ervaar ze steeds vaker. Ik ervaar ze op de top van een berg, tijdens een bergwandeling, in een skilift, op m’n snowboard, op m’n tourski’s en als ik op mijn balkon sta te genieten van het uitzicht. Ik ervaar ze altijd alleen, met mezelf en in stilte. Wat lijkt het mij fijn om die momenten te delen. Het lijkt mij zo mooi om samen te shinen.

Door duister kunnen sterren stralen. Door donker kan het licht schijnen. Door mijn schaduwkanten te kennen, kan ik shinen. Het is niet altijd fijn om mijn schaduwkant te zien, maar door het zwart kom ik steeds dichter bij het wit. Ik kom stapje voor stapje dichter bij mezelf. Ik ben me bewust geworden van mijn eigen ik. Daar ben ik de duisternis dankbaar voor!

Mijn eigen ik heeft mij verteld dat het nu tijd is om te shinen. Dat het tijd is om authentiek te zijn, naar mezelf te luisteren en te doen waar ik me goed bij voel. En dat doe ik nu. En precies dat is de reden waarom ik de laatste tijd zoveel geluksmomentjes ervaar. En om die reden kan ik de laatste tijd zo genieten van kleine dingen; een brandend zonnetje in mijn gezicht, een glimlach, een gezellig gesprek met iemand bij mij aan de bar, een wandeling naar huis, een warme douche en een bord pasta met zalm na een dagje snowboarden. Geluk zit ‘m in kleine dingen.

Kom jij deze winter naar Gerlos bij mij aan de bar een drankje halen, praten over het mooie leven en genieten van het uitzicht? Dan kunnen we samen shinen.