“Woensdag rijden we naar de bergen. Eric weet een mooi plekje en hij heeft gelijk. Op de Col de la Croix-de-Fer liggen we precies tussen de bergen. Alles is groen, het is afgelegen op een paar wandelaars en fietsers na. Het is een klein plateau met een watertje. Heuvels naar boven en koeien die rustig grazen. Het is er zo stil dat het me aangrijpt. Ik huil, heel zachtjes terwijl Eric verderop foto’s maakt voor zijn blog. Ik weet niet waarom ik huil maar het is er zo stil, de stilte valt als een lichte deken over me heen. Mijn gedachten komen tot rust, automatisch, vanzelf. Zonder moeite. Deze rust vind ik thuis als de nacht valt, als de wereld gaat slapen en ik wakker word. Soms zit ik tot 3 uur ’s nachts mijn dingen te doen, energiek, creatief, in mijn flow. Deze flow bedoelt Eric, deze flow heeft hij. Elke dag.” Aldus Mylène Klein.

Mylène schrijft ook. Toen mijn passagier haar beleving eerder deze week met me deelde, zwommen mijn pupillen in het vocht. De ervaring van Mylène is exact waarom ik het verhaal ‘Voorgelogen’ schreef en mensen uitnodigde om een week bij me in de bus te stappen. Mylène heeft datgene gevoeld wat ik onmogelijk met tekst en beeld teweeg kan brengen. Dit is het. Zij is er. Wij zijn er. Ik ben er zo godsgruwelijk dankbaar voor dat ik haar mee mocht nemen naar de flow. Ze heeft het vuur gevoeld, echt. Heel bewust. Ze heeft het vuur gevoeld dat mij doet leven, en dat het alle jaren waard is om voor te leven. Wauw. Het is me gelukt! HET IS ME GELUKT! Ik kan het zelf nog maar nauwelijks geloven dat ik haar dat moment heb mogen geven. Dankjewel.

Toch heb ik Mylène vanmorgen m’n huis uit gezet. Ik zei mijn laatste ‘Ga met me mee’ avonturier van deze zomer met een innige omhelzing gedag op het treinstation in Breda en ben zodoende ook zelf weer in Nederland. Wegens een letterlijk kotsmisselijke nacht in de Franse Jura (m’n lichaam had spontaan kuren) verliep de terugreis wat abrupt, maar dat maakt het niet minder fijn om weer eens in deze bergloze omgeving te zijn. De komende maanden ga ik in Nederland te gekke dingen doen. En, geloof me, de uitdrukking ‘te gek’ doet zwaar tekort aan de kriebels die ik voel zodra ik over die te gekke dingen dagdroom. Die te gekke dingen zijn awesome tot de max. Wat precies? Dat volgt! Ik ga iedereen real-life bij deze flow betrekken, dus ik hou je op de hoogte. Stay tuned!