Ik ben een open boek, maar één pagina heb ik jullie tot dusver nooit laten zien. Vanmorgen nam ik het woord tijdens de laatste bijeenkomst voor aanvang van Tour for Life. Daar las ik die ene bladzijde voor. Dit is wie ik ben. Dit is wat ik doe. Dit is waarom ik leef. Iedereen in de zaal oprecht bedankt voor alle liefde.
LICHT
Ik heb het licht gezien. Ik zie het nog steeds. Dat bedoel ik niet in de zin van een alledaagse eye-opener of lopen tegen de lamp. Ik bedoel het zoals ik het zeg: ik zie het licht. Ik voel het bij mezelf, ik ervaar het bij anderen, ik zie het bij Jan en alleman. Wat ik zie? Onder andere een lichtgevend silhouet met de contouren van een lichaam, rondom een lichaam. Het is doorzichtig, maar het maakt het laagje rondom een persoon overduidelijk feller dan de rest van de omgeving. Alsof er een lamp in ons brandt die zo hard straalt dat het licht dwars door de huid heen schijnt. Nee, niet alsof. Er zit echt licht in ons lijf.
Dat licht is wat wij daadwerkelijk zijn. Ik BEN licht en HEB een lichaam. Dat lichaam stelt me in staat te voelen, te denken en te doen. Door middel van mijn lichaam kon ik dit schrijven en kan ik dit delen. Zonder lichaam zou ik simpelweg licht zijn. Licht dat geen oordelen kent, dat geen verwachtingen heeft, dat niet uit is op bezit, maar gewoon licht is. In dit lijf ervaar ik licht – mezelf – als kippenvel, kriebels of een rilling. Soms schieten er zomaar tranen in m’n ogen. Zomaar. Zomaar is de sleutel. Want sinds ik ben gestopt met mijn leven kapot te beredeneren en het ongrijpbare licht in me zomaar volg, zijn al mijn angsten vervangen door liefde. Ik BEN de liefde van het licht en HEB de angsten van een lichaam.
Wat ik – het licht – ook ben, is tijdloos. MIJN LICHAAM heeft een limiet, maar IK ben tijdloos. Ik kan je vertellen dat het gek is om mijn eindeloosheid te beseffen op een plek waar velen bang zijn voor het einde. Waar velen hun lichaam gebruiken om de werkelijkheid te bedenken en het daarmee te doen, zonder werkelijk te voelen. Terwijl het licht, de liefde, mijn ik VOELEN al het denken en doen overtreft. Eerlijk gezegd heb ik geen flauw idee wat wij hier met z’n allen aan het doen zijn. Als kind maakte me dat ontzettend eenzaam, onbegrepen en gefrustreerd. Vandaag niet.
Ik ben hier vandaag niet om iemand te overtuigen van wat ik weet. Ook niet omdat wat ik zie zo boeiend is. Ik deel het gewoon. Voor ons allemaal komt er een dag waarop we beseffen dat wij licht zijn. Voor velen is dat hun ‘sterfdag’. Maar wij zijn zo tijdloos dat de dood niet bestaat. Ik ben hier vandaag voor de mensen die merken dat er iets aan de hand is op deze plek en nieuwsgierig zijn naar de oorsprong van dat gevoel. Ik ben hier voor iedereen die weet wat ik weet, maar wiens directe omgeving er niets van wil weten. Ik ben hier voor alle kinderen die zich eenzaam, onbegrepen en gefrustreerd voelen. Ik ben hier om vertrouwen te geven. Het is ALTIJD GOED om het ongrijpbare licht in ons vol overgave te volgen. Dat is leven.
Ik fiets Tour for Life niet tegen de dood, want ik fiets niet tegen iets dat niet bestaat. Zoals de naam zegt fiets ik Tour for Life VOOR het leven. Ik fiets Tour for Life voor ieder moment dat ik – het licht – hier mag zijn. Ieder moment dat ik hier mag zijn… Voel het. Leef het. Deel het. Licht.