Ik heb al mijn spullen verkocht, alles losgelaten. Het was een keuze die ik maakte omdat ik vol wilde ervaren hoe het is om onafhankelijk op de aarde rond te dwalen. Ik hoefde niets. Ik had niets, en daar nam ik genoegen mee. Want het was vrijheid wat ik daardoor te voelen kreeg. Vrijheid… een woord zonder inhoud. Pas als je de leegte aanvaard weet je wat het inhoudt.

Ik weet nog dat ik achter het stuur van mijn bus klom en zei “Pa, reken er niet op dat ik terugkom. Ik rij weg en ik weet niet voor hoe lang en ik weet niet waarheen. Ik weet alleen wat ik waarneem en wat ik voor waar aanneem. En stel je voor dat ik zonder voorwaarde toch voorwaarts beweeg, dan ben ik de onvoorwaardelijkheid die in mijn lichaam leeft.”

Ik vertrok, de stilte werd groter. En toen er niets meer was, bleef ik zelf over.