Elke dag hetzelfde liedje, omdat mijn telefoon niet meer nummers op kon slaan. Ik ontwaak met de stem van Freddie Mercury en luister Waylon voor het slapen gaan. Mijn mediaplayer staat standaard op autorepeat, zodat ik niet elke drie minuten opnieuw op play hoef te drukken. Overdag luister ik naar het geluid van de bergen. De stilte wordt bij tijd en wijlen onderbroken door eigenzinnig gehijg en rondvliegende gedachten, maar is op de achtergrond altijd aanwezig. Ook de stilte staat op autorepeat.

Het is karakteriserend voor mijn reis. Elke morgen eet ik mezelf vol aan stokbrood, dubbelcheck ik de route en fiets ik weg met zere benen. Elke 50 kilometer zoek ik een bar of boulangerie om mijn bidons te vullen en mijn opkomende eetlust te stillen. Elke middag arriveer ik in een onbekend dorp en probeer ik een betaalbare kamer en voedzame maaltijd te regelen, zodat ik hetzelfde kunstje de volgende dag kan herhalen. Tussendoor zie ik af op bergpassen, bijt ik me stuk op te bereiken pieken en geniet ik van iedere meter asfalt die onder me door schiet. Elke dag hetzelfde liedje.

Ik zie mijn avontuur als een playlist vol live opnames van mijn favoriete nummers: elke dag is even oorstrelend en elke dag is totaal anders. Ik ga op in het ritme dat me op het lijf is geschreven. Elke dag hetzelfde fietsje, ik heb niets liever.