Door alle nevenactiviteiten zou je haast vergeten dat ik vooral feel-good-fietser ben. Bij deze het bewijs dat ik nog steeds op m’n zadel kan zitten. De laatste weken kwam ik keer op keer thuis alsof ik meedeed aan een crosscompetitie. Het grillige weer maakte zelfs het asfalt zompig en daardoor verplaatste ik steevast kilo’s kleffe zandkorrels van verscheidene Brabantse fietspaden naar het doucheputje in m’n badkamer. Als ik nog thuis woonde, had m’n moeder me buiten laten staan. Ik was ten slotte onherkenbaar met de klodders modder rond mijn ogen. Vandaag was anders; vandaag was fijn.