Wow. Drie jaar geleden reed ik Nederland binnen. Ik had ruim een jaar in een bus gewoond. De ervaring van onthechting was ongeëvenaard. Net zoals de ervaring van La Route des Grandes Alpes, die ik vlak voor het leven in een bus non-stop had gefietst. Ik voelde een immense drang om mijn avonturen en inzichten te delen om te laten zien wat het leven allemaal in petto kán hebben. Wat intrinsieke motivatie is. Hoe dat voelt. Dat kiezen voor intrinsieke motivatie, hoe ‘eigen’ de keuzes ook zijn, leidt tot verbinding. Ik had nog zelden een podium betreden. En afgelopen weekend – zo’n 1000 dagen na terugkomst – ging mijn 9+ theatervoorstelling in première. Ik kan het nog maar amper bevatten. Dat ik dit kan. Ik ben zo dankbaar dat ik heb meegemaakt wat ik heb meegemaakt en dat ik daar nu mee kan doen wat ik doe. De lezing was er al. Ik kijk er ontzettend naar uit om ook Een ongelofelijk belangrijk en waargebeurd verhaal over geluk enzo door het land te spelen. Er zit zoveel vuur in ons dat gezien wil en mag worden.