Raceday. Zometeen sta ik aan de start van de Sloveense Gran Fondo Maraton Franja. Een competitieve toertocht over 156 kilometer met twee beklimmingen van categorie ‘primadeluxe’. Gespannen koppies staan in de rij van de permanence om hun rugnummer in ontvangst te nemen. Ik lach nog, een beetje. Sinds la Route des Grandes Alpes kan geen afstand nog indruk op me maken. Hoogtemeters evenmin. Ook de snelheid waarmee ik de koers volbreng zal me een worst wezen. Al leg ik mijn vlees en bloed vandaag ongetwijfeld op de pijnbank. De reden waarom ik deelneem aan dit evenement? Superfocus. Superfocus is tevens de reden dat ik ‘een beetje’ lach.

In superfocus ben ik zo geconcentreerd dat alles buiten me verdwijnt en enkel binnen me is. Superfocus is de oorzaak van de roes, en flow. EN flow². Eenmaal in aanraking gekomen met de gevolgen van superfocus is terugkeren naar een leven zonder onmogelijk. De gevolgen van superfocus zijn ongeëvenaard. Door superfocus weet ik wat en wie ik ben. Zelfs waarom. Zo ben ik mezelf. In superfocus gaat mijn volledige aandacht uit naar het moment. Soms omdat het moment al mijn aandacht vereist. Soms omdat ik wil dat al mijn aandacht naar het moment gaat. Altijd omdat ik niet anders kan. Ik verlies me van nature in het hier en nu en word stikvervelend als prikkels van buitenaf mijn moment bepalen. Want dan is de flow uit het moment. Nu snap ik dat. Vroeger niet. Als ik vroeger op labeltjes was getest, dan was ik volgeplakt.

Steeds meer kinderen verschijnen in superfocus op aarde. Vooralsnog bepalen hier prikkels van buitenaf hun moment. Het onbevangen grut vertoont stikvervelend afwijkend gedrag omdat ze niet overweg kunnen met het systeem en krijgen een labeltje omdat ze ‘anders’ zijn dan ‘normaal’. Vervolgens krijgen de ‘anderen’ het idee dat ze minder zijn, terwijl ze door hun superfocus juist dichter bij zichzelf staan dan het gros van de wereld. ACH! De ‘normalen’ houden zich voor dat de ‘anderen’ hun niet begrijpen, terwijl eigenlijk andersom het geval is. Ik gun iedereen een aanraking met superfocus. Om niet meer blind te staren op wat buiten kan zijn, maar te zien wat binnen is. Ga toch fietsen :-). Doe ik ook. Vandaag is mijn rugnummer label genoeg.