Door de fysieke inspanning zondag was ik gisteren volledig van de wereld. Gedesillusioneerd lag ik roerloos op bed en stopte ik alles in m’n mond wat ik eetbaar achtte: crackers, roggebrood, tonijn, rozijnen, fruit, yoghurt, kaas, eieren, havermout, meer havermout, spaghetti en nog meer spaghetti. Ik voelde me prima, maar was niet in staat daar iets mee te doen. Dat is het verschil tussen de energie die ik ben en de energie die m’n lichaam heeft. Onderweg naar de Kaunertaler hebben beide krachten hun samenwerking hervat. Ik dank mijn lijf voor z’n herstelvermogen. Ik was van de wereld. Tussen de Dolomieten is de wereld weer van iedereen. #zingenophetritmevandepedalen